9. Scissor Sisters - Scissor Sisters

Ooit las ik ergens* de volgende gedachtegang: stel dat iemand een plaat maakt met alles wat je haat in muziek. Waar je niet tegenkunt. Maar dan zodanig dat het wél werkt. Dat het allemaal klopt. Zou dat niet meteen je Favoriete Album Aller Tijden zijn?
Dus: een conceptalbum over de connecties tussen Chinese mythologie, de filosofie van Hegel en ruimtereizen. Vormgegeven in 4 stukken van 16 minuten. Met ellenlange gitaar-, synthesizer- en drumsolo's. Met doedelzakken en accordeons. Vocale bijdragen van Anastacia en Conor Oberst, die beide slechts stemoefeningen doen in plaats van hun teksten straight te zingen. Zoiets.
Nee, dat zou waarschijnlijk niet mijn Favoriete Album Aller Tijden worden. Omdat ik niet zie hoe dat zou kunnen werken. Definieer 'werken'.

Maar toch: conceptuele symfo even buiten beschouwing gelaten, het is een interessant idee. En hier is een album met als belangrijkste referenties '70s rock, ballades à la Billy Joel en Elton John uit diezelfde periode, BeeGees-disco, en Pink Floyd. En het werkt.

Ik kan verder geen groot subjectivistisch verhaal rond deze plaat bouwen. En dat is vooral omdat ik hem -als ik hem in zijn geheel draai- beleef als een soort verzamelalbum. Een kaleidoscoop van stijlen waar ik niet van hou, en wat daar dan toch nog voor moois uit te halen valt, als iemand goed zijn best doet.
Individuele tracks bespreken: geen probleem. "Laura (Simone)" werd veel op de radio gedraaid tijdens mijn vakantie in Engeland. Zodoende zie ik bij dat lullige melodietje in het intro nu vooral beelden van kleine dorpjes in Cornwall. En van wegen waar je 60 mijl per uur mag rijden, maar waarop dat veel te gevaarlijk is. En meezingen natuurlijk, met die maffe tekst: "This'll be the last time I ever do your hair / won't you give me your love". "Comfortably Numb" was het eerste nummer dit jaar waar ik helemaal lyrisch van/over werd. Ik ben het nog steeds. Hoe kún je een Pink Floyd-nummer (meh) nemen, dit uitvoeren in BeeGees-stijl (woh) en er zo'n fantastisch nummer van maken? Deze single was een 'eerbetoon' met een hele vette knippog aan beide componenten, maar het resultaat was een genre-overschrijdende popsong die de voeten in beweging bracht én me emotioneel wist te raken. Een prestatie.
Komende maand wordt "Filthy/Gorgeous" nog op single uitgebracht. Dat had voor mij dan weer niet gehoeven. Niet alleen omdat het het enige ééndimensionale nummer op de hele plaat is, ook omdat het betekent dat de Sisters zich daarná pas bezig kunnen gaan houden met dat symfo-album.
Website (onder 'Audio/Video' zijn fragmenten te beluisteren, en alle video's te zien)

*Als iemand een idee heeft waar ik dit gelezen zou kunnen hebben, hoor ik het graag.