20.12.04

8. Mylo - Destroy Rock & Roll



Het was genieten geblazen hè, de zomer van 2004.
Slechts weinigen zullen bij het lezen van bovenstaande zin instemmend hebben geknikt. Of misschien toch niet; wellicht zijn er veel meer mensen zoals ik. Ik heb namelijk wel degelijk genoten tijdens de afgelopen grotendeels verregende zomer. Ten eerste moest ik tijdens het grootste deel van de zomer gewoon werken, en dat doe ik vrijwel altijd binnen. Daar maakt het niet zoveel uit of het af en toe regent. Ten tweede schijnt de zon nu eenmaal uit mijn achterste, of, minder grof gezegd, ik ben geboren voor het geluk – waar het het weer betreft in elk geval. Elke keer dat het nodig was, waren de weergoden me gunstig gezind: als ik had afgesproken wat te drinken op een terrasje, als ik ging winkelen met mijn vriendin, tijdens het tuinfeestje ter ere van mijn verjaardag: steeds was het warm en de zon scheen. Zelfs tijdens de vakantie in een door overstromingen geplaagd Zuidwest Engeland kregen we slechts driemaal een bui over ons heen (en twee keer daarvan zaten we veilig droog in de auto). Heerlijke zomer.

De nazomer was helemaal mooi. Ten eerste viel het vanaf eind augustus sowieso mee met de nattigheid, ten tweede werd die periode voor mij gekleurd door Destroy Rock & Roll van Mylo. En daarmee scheen de zon dan weer uit de speakers. Van Balearische chilloutklanken via grappige samples tot hitgevoelige house: alles wat mij blij maakt in dansmuziek was aanwezig. Destroy Rock & Roll was ook de opmaat voor een behoorlijk dance-gerichte laatste 4 maanden van het jaar (alhoewel mijn twee favoriete gitaarplaten van het jaar toen ook nog moesten komen). Belangrijkste verantwoordelijke daarvoor was natuurlijk de Vet Geluid-stroming (of beter: electro-house, het bredere genre waar Vet Geluid onder te scharen valt; later meer hierover). Mylo is hiermee slechts zijdelings te associëren, zeker wat zijn eigen plaat betreft, maar heeft wel mijn oren los weten te masseren voor de klanken die mij later bereikten. Luister bijvoorbeeld eens naar het rijtje nummers halverwege het album ("Rikki" - "Otto's Journey" - "Muscle Cars (Reform Reprise)"). Een steviger bas eronder en je hebt ‘Vet Geluid’.

Met Mylo stuiterde ik zo met een heel vette grijns op mijn gezicht de zomer uit, en zal ik daar alleen maar goede herinneringen aan bewaren. Maar met het vallen van de blaadjes had ik alweer behoefte aan wat tegenwicht voor al deze lichtvoetigheid. Gitaren graag, en depri teksten, en zwarte kleren. Op naar nummer 7 in de lijst!
Website (onder 'listen' 4 nummers te beluisteren)