15.12.04

12. Vector Lovers - Vector Lovers



Kijk, dat krijg je ervan als je je muziek teveel van Soulseek betrekt in plaats van de lokale cd-handel. Ik typte, op aanraden van een bezoeker van het forum van De Subjectivisten, 'Vector Lovers' in, en er verscheen al snel een heel album met die naam. Binnengehaald, beluisterd, goedgekeurd. Prachtige, stemmige elektronica. Daarover zo dadelijk meer.
Nieuwsgierig naar wie of wat er achter Vector Lovers zat of zaten, tikte ik de naam later ook eens in op Google. Ik werd naar de website van Soma Records geleid (zie onder voor een linkje), waar mij verteld werd dat het hier ging om ene Martin Wheeler, voormalig schrijver van computergames voor de Sinclair ZX Spectrum (briljante compacte homecomputer uit midden jaren '80) en nu dus componist van, ik citeer maar even want zelf kan ik het echt niet beter zeggen, "bittersweet electro melodies". Leuke bio, fijn om te weten.
Maar een paar muisklikken later stuit ik op de tracklisting van Vector Lovers, en die blijkt mij helemaal niet bekend voor te komen. Dat wil zeggen, sommige tracks wel, andere niet. En track 1 en 2 staan bijvoorbeeld in omgekeerde volgorde op mijn PC.
Wat blijkt? Wheeler heeft vorig jaar zijn album al eens uitgebracht - met die iets andere tracklist, in die iets andere volgorde - op zijn eigen label, iwari. En laat dat nu de versie zijn die je op Soulseek het meest tegenkomt. Zit ik dus met een CD uit 2003 in mijn lijstje te kijken, terwijl er inmiddels een geüpdatete versie in de winkels ligt. Ach en wee.

Nou ja, heel veel verschil zal het niet maken. Ik mis helaas wel het fantastische "Elektrobotik Disco", dat de nieuwe versie wel heeft - en dat gelukkig wel 'los' verkrijgbaar is op mijn p2p-systeempje; maar daar staat dan weer tegenover dat "Stranger Smiled at Me", één van de prijsnummers toch op mijn versie, op de Soma-release om onbegijpelijke redenen achterwege is gelaten.
Nog even over die muziek dus: onwerkelijke synthesizerpracht is het, en we zijn inmiddels toch wel wat gewend wat dat betreft. Electronica die zelden dansbaar wordt, vaker pruttelt of bubbelt het voort (maar dan weer zonder dat het neuzelige achtergrondmuziek wordt). De hogere registers van het keyboard worden aangesproken om ijskristallen op het raam te toveren, terwijl diepe, dub-achtige bassen me warm houden als de voering van een fleecejack.

Veel meer heb ik hier eigenlijk niet over te vertellen. Daarom alvast deze teaser: later vandaag al de nummer 11!
Website (fragmenten luisteren hier)
En 72 uur lang kun je "Stranger smiled at me" downloaden. [link verwijderd na lange 72 uur :-)]