14. März - Wir Sind Hier

März kwam net te laat. Beter gezegd: ik kwam net te laat tot März. Net op het moment dat ik besloot geen nieuwe (2004-)muziek meer te luisteren (omdat deze jaarlijst gemaakt moest worden, en ik ergens een grens wilde trekken), nestelde deze plaat zich op mijn PC, en kwam bovenaan de afspeellijst in de WinAmp te staan. Nou, vooruit dan. Neem ik die nog mee.

Maar Wir Sind Hier is geen plaat die je 'nog even meeneemt'. Het is zo'n plaat waar je een tijdje in moet leven. Zoals je een tijdje in een vreemde stad moet leven om de mooiste plekken te ontdekken. Die plekken zijn niet de door toeristen platgetreden wegen van vliegveld naar hotel en via winkelstraten naar het uitgaanscentrum. Die leer je ook wel kennen tijdens een 'weekendje weg', en dan roep je bij thuiskomst dat Londen of Parijs zo'n geweldige stad is - en wat zijn er toch veel schoenenzaken in Regent Street, en wat kun je toch een goede (maar dure!) koffie krijgen daar achter het Gare du Nord.

De échte mooiste plaatsen in een stad zijn niet eens die plekjes die de inwoners zelf noemen als je een beetje doorvraagt. Die straatjes in Soho en dat parkje in Montmartre: het zal wel. De mooiste plaatsen zijn die waar je zélf iets mee hebt. En zoiets ontstaat pas als je een tijdje ergens woont. Dat op zichzelf volstrekt onooglijke koffietentje, waar helemaal niemand een foto van maakt voor thuis, maar waar de uitbater je herkent, en dat nu eenmaal een vast onderdeel is van je ochtendroutine. Of dat stukje bosrand waar je langs moet als je naar je (tijdelijke) werk loopt en waar je op rustige dagen eekhoorntjes ziet rondscharrelen. Die dingen, die een vreemde stad juist tot een stukje thuis maken.

Er zijn veel platen die je kunt behandelen op de 'weekendje weg'-manier. Ook in deze lijst, zowel hieronder als hogerop. Waarop de liedjes allemaal zijn als het toeristische centrum van een stad die je bezoekt. Na een paar keer luisteren heb je de plaat 'door', zoals je na een dagje rondlopen de weg weet in zo'n stad. En dan kun je besluiten dat je de stad mooi vindt, of gezellig, of opwindend. Er vaak terugkomen, en ervan genieten dat je steeds beter de weg kent. Niks mis mee.

Maar er zijn ook platen (plaatsen) waar je een tijdje moet wonen. Zodat je ook alle buitenwijken een keer kunt bezoeken. Sommige delen spreken meer aan dan andere, en sommige worden nooit echt mooi. Maar allemaal zijn ze onderdeel van de stad, die langzaamaan een deel van jezelf wordt.

Inmiddels moe van de vreemde stad-analogie? Oké dan. Je voelt hem al: März is zo'n "je moet er een tijdje wonen"-plaat. Op de gekste momenten gebeurt er iets onverwachts. Duikt er een dansritme op onder een folkliedje. Hoor je claxons, gelach of hondengeblaf. Of een slidegitaar over glitchy elektronische percussie. Wordt er aan een lang, atmosferisch ambient-stuk ineens een 'liedje' geplakt. En overal kunnen zomaar akoestische of elektronsiche instrumenten, al dan niet gesampled, opduiken; om na een paar seconden weer voorgoed te verdwijnen, of om vervolgens de rest van het nummer te gaan overheersen. Bij iedere beluistering komen er nieuwe herkenningspunten, sommige gaan al snel deel uitmaken van je routine. Door andere wordt je pas na vele luisterbeurten verrast: hee, zat dit hier altijd al?

Het is jammer dat März te laat kwam, of ik te laat tot März. Ik heb het idee dat ik ook in de komende weken nog veel plezier ga hebben met deze tijdelijke verblijfplaats. Maar er waren nu eenmaal plekken die ik het afgelopen jaar vaker en ook met veel plezier bezocht heb, en die krijgen voorlopig een prominentere plek op deze ranglijst.
Website (klik op 'März' en er verschijnt een pop-up waardoor je twee nummers van Wir Sind Hier kunt downloaden)